خاطرات یک جوان کهنه دل
کوروش فریادم را بشنو ، مردمانت برای جای خواب بازداشتگاه را به صندلی سرد بوستان ها ترجیح میدهند کوروش فریادم را بشنو ، مردم از مسجد ها فراری شدند تا مبادا کفششان دزدیده شود کوروش فریادم را بشنو ، گدایان دیگر به سکه راضی نیستند کوروش فریادم را بشنو ، مردمانت حرف های حق را در تاکسی ها میزنند کی میخواهی از خواب آسوده ات بگذری لعنتی! فریادم را بشنو شکایت نامه ای از ایهام در کوچه پس کوچه های خاطراتم به دخترکی برخوردم که مرا با بغض نگاه میکرد ، از احوال غمگینش پرسیدم و گفت ببین یه گل ازم بخر قول میدم مزاحمت نشم ، به خدا قول میدم بغضم ترکید ، اشکم جاری شد ، مرد مغرور دیروز ، امروز در مقابل ده ها تن از همسایگانش اشک میریخت دستی به صورت دخترک کشیدم و گفتم: چرا اینقدر اصرار داری که ازت گل بخرم؟ پاسخ داد: اگه بیست تا گل تا ساعت 12 نفروشم آقا شهروز منو میزنه گفتم: این آقا شهروز کیه؟ گفت: بابا همونی که منو اینجا پیاده میکنه ، اون ماشین سبز خوشگله رو داره (منظورش پژو 405 یشمی بود) ازش تمام گلها را خریدم ، تمام هزینه ی آرایشگاه و تعمیر ماشین را به دخترک دادم و به خانه بازگشتم راس ساعت 11:30 کشیک ایستاده بودم تا ببینم چه کسی دنبالش می آید مردی با کت و شلواری کهنه از ماشینی پیاده شد و سمت دخترک رفت دست او را گرفت و با خود برد به سمت ماشین ، چنان بی رحمانه او را میکشید که دخترک مجبور بود قدم هایش را دو تا یکی برود درون ماشین پسرکی بود که از پنجره دستش را برای من تکان میداد و لبخند میزد اولین لبخندی که دلم را لرزاند! ایهام روزنه ی نوری را در اتاق تاریک خود می بینم آری روزنه با صدایی آرام امید را در گوشم فریاد میکند ، میگوید از جایم بلند شوم و نوشتن را کنار بگذارم ، اما من برای نوشتن آفریده شدم ، برای تلخ کردن کام دیگران ، تو اسمش را سادیسم می گذاری و من درد و دل تو با دوست عزیزت همصحبتی و من با نوشته های تاریکی که حتی آن بازتاب نور کوچک را در خود گم میکنند راستی آن روزنه ی نور کجاست؟ به فردای تاریک دلم روشن است ، روزی را در آن میبینم که خورشید معرفت با قدرت تابش خود را به رخ میکشد ، شبی ماهتاب را میبینم که با صدای فرهاد پر میشود دلم روشن است به فردایی که شاید هیچگاه نبینم ، به فردایی که با آرمان های من تناقضی ندارد دلم به فردایی روشن است که در آن کوچه خیابانی رنگ خون را نمیبیند ، که در آن هیچ کودکی گریه نمیکند دلم به چنین فردایی روشن است تلخنوشتی سرد از جانب آرین هوشنگی موفق باشید فردا را دیدم که به دیروزم گره خورده بود دیروزی که پر از ندانم کاری ها بود ، دیروزی که پر از شکست برای موفقیت فردا بود ، دیروزی که هر اشتباه یک تباهی را برایم به بار آورد امروز چه هستم؟ باید مراقب باشم ، امروزم گره خورده به پس فردایم خواهد بود موفق باشید من این ایران را نمیخواهم ایرانی که مردمش برای حفظ ناموس خود اخلاقشان سگ میشود اما برای ناموس دیگران گرگ هستند ایرانی که مردمش برای گدایان فقیر اند اما برای چشم و همچشمی جیبشا ن پر ایرانی که مردمانش امروز به دیروزشان غرور دارند دریغ از آنکه امروز هیچ در بساط نیست ایرانی که مردمانش پسری که پشت ماشین مدل بالایش نشسته را بی هیچ دلیل به بد و بیراه میبندند در حالی که خود آرزوی همان زندگی را دارند من این ایران را نمیخواهم ایران ذهن من کوی و برزن سهراب است جایی که پرچین هایش کوتاه باشد ، در های خانه هایش باز باشد ایران من کجایی ، کوروش بیدار شو که ایرانت بر باد رفت تلخنوشتی از ایهام آنقدر شبهای متعدد را در بیداری گذراندم که شب زده شدم از تنهایی متنفرم ، از تاریکی هم هچنین ، اما تنها در شب قدم میزنم تا به آرامشی که میطلبم برسم ، آرامشی همراه با صدا های مبهم در ذهنم که سعی دارند چیزی در به من الهام کنن ، یک قطعه شعر یا یک قطعه ملودی ، یا شاید راه حلی برای رهایی از بند دغدغه های فکری ، آرامشی همراه با ترنمی در گوشم که مرا معتاد به این قدم زدن ها کرده ، ای کاش روزی رسد که دیگر طلب آرامش نکنم! دلنوشته ای از ایهام آهی در بساط نداشتم پس ترنم زیبای بهاری را به نسیم گرم تابستان فروختم ، همینطور پیش میرفتم تا رسیدم به سی ام مرداد ، سالروزم بود ، اما بر عکس همیشه و هر سال هیچ تفاوتی برایم نداشت ، اهمیتی نمیدادم ، چرا که اینبار احساس نکردم که یک سال بزرگتر شدم ، احساسم این بود که یک سال را به بطالت گذراندم ، آیا میشود جبران کنم؟ زمان بازمیگردد؟ استیون هاوکینگ کجاست که از او تونل زمانش را قرض بگیرم اشتباهات پشت اشتباهات پنهان بودند و من هیچکدام را ندیدم یک سال به بطالت گذشت و جبرانی وجود نخواهد داشت ، تنها ثمره ی آن حسرت است دلنوشته ای از ایهام هر از گاهی میگذرم از هر آنچه بر سرم آید از حق خود میگذرم زمانی که میبینم فردی به یمن وجود فشار مالی و قسط های فراوان میخواهد سریع تر از عابر بانک پول بکشد و بی توجه به من در صف از من سبقت میگیرد از حق خود میگذرم زمانی که میبینم بانویی برای سیر کردن هرچه سریع تر فرزندانش قرصی نان را زود تر از من دریافت میکند ، هرچند دیر تر مراجعه کرده از حق خود میگذرم زمانی که میبینم فردی عجله دارد تا هر چه سریع تر به قرارش با عشقش برسد و تاکسی فقط یک نفر جا دارد از حق خود میگذرم تا شاید انسانیت را زنده کنم ایهام عشق مضمونیست که بدون آشنایی قبلی با آن درگیر شدم ، ضربه اش را خوردم اما ضربه ی روحی بدتری خوردم وقتی دیدم طرف مقابلم را در عذاب رها کردم این من ، من نبودم ، نمیدانم شاید در عاشق شدن و وابستگی عجله کردم ، شاید میل من به وجود او بیش از حد بود ، نمیدانم نمیدانم حال چه میکند و در سر چه میپروراند آیا میداند که من هنوز او را میپرستم؟ آیا متوجه است که به خاطر خودش او را رها کردم ، آیا میفهمد که عاشق هیچوقت به معشوقه اش نمیرسد؟ راستی چه ظلمی در این امر نهفته؟ مگر عاشق چه گناهی دارد؟ چه شد که این قانون نانوشته ی روزگار بر من اثر کرد نمیدانم امیدوارم بداند هرجا که هست دوست دارم بهترین ها برایش باشد روزی فیلسوفی از من پرسید از فلسفه چه میدانی؟ پاسخ دادم هیچ! - پس به چه علت زندگی میکنی؟ - برای رسیدن به رویا هایم - چه رویایی داری - تو چیزی از آن درک نمیکنی - چطور همچین حرفی میزنی؟ من پر از علم فلسفه ام - آری تو پر از خالی هستی ، تو تمام عمرت را در پی به چالش کشیدن هستی بودی ، چه وقت به فقیری کمک کردی؟ چه وقت نزاعی را پایان دادی؟ چه وقت به خواست مردم توجه کردی؟ چند مدت را در جامعه ات گذراندی؟ در آخر قانع نشد و پس از کوله باری از بد و بیراه مرا به حال خود رها کرد تنها زمانی میتوانم آرامش یابم که به خواب ابدی فرو بروم ، به امید آرامش تنها شبی میتوانم چشمانم را آسوده ببندم که هیچ اندوهی را در چشمان کسی نبینم ، به امید آن شب تنها روزی میتوانم به تمام کار هایم رسیدگی کنم که رویا هایم را در دست داشته باشم ، به امید آن روز تنها دلخوشی ام وجود دستان پدرم روی شانه ام و وجود سرم روی شانه ی مادرم است ، به امید سلامتیشان تنها قدرت دهنده به من زبان شیوای برادرم میباشد ، به امید موفقیتش تنها و تنها و تنها امـّید و رهـا هستند که مرا در می یابند و آرامش را با سخنانشان به من میبخشند ، به امید سربلندیشان با این همه ، اکنون تنها هستم! دلنوشته ای از ایهام با سلام امروز قصد دارم یکی از نواخت های خودم رو در اختیار بگذارم امید به آنکه این نواخت مورد پسند شما دوستان واقع گردد نام اثر : Torn Letter - نامه ی پاره شده سازبندی و تنظیم: آرین هوشنگی (ایهام) توضیحات: این اثر حاکی از شروع زیبای یک رابطه ی احساسی تا پایان تلخ آن و اتفاقات و احوال بعد از پایان رابطه میباشد و در آخر ، آهنگ دعوت به فراموشی و شروع دوباره ی زندگی میکند لینک دانلود و پخش آنلاین با کیفیت 128 لینک دانلود و پخش آنلاین با کیفیت 320 موفق باشید تلخنوشت امروز شرمسار از روز های گذشته ی مرداد با چشمانی غبار آلود از اشک که چرا این چند صباح مردادی را نظری به پیرمرد لواشک فروش ، کودک فال فروش ، بانوی بی خانمان و حتی دوستان عزیز تر از جانم نداشتم از خود بی خود شده بودم ، گویی خرافاتی که می گویند مردادی ها مغرور اند در مورد من به حقیقت پیوسته بود چرا اینبار در صدد نقض این خرافات نبودم و بر خلاف همیشه آن را پرستیدم آری ، امروز را فراموش نمیکنم و همیشه از آن به عنوان روز خرافه پرستی ایهام یاد میکنم آری! همچنان مغرورم لحظات با تو بودن را حتی به نماز صبح ترجیح میدهم لحظه به لحظه ی با تو بودنم حسی را در وجودم زنده میکند که هیچکس در زندگی به من نداد با تو بودن حس آزادی را به من میبخشد ، حس امنیت و آرامش را برایم به ارمغان می آورد دنیای من با وجود تو سبز و در نبودت تیرگی رنگ سیاه را دارد انگار زمانی که نیستی من انکار من میشوم تمام وجودم در تو خلاصه میشود دانه به دانه نفس هایم با وجود تو معنی پیدا میکنند لحظات با تو بودن برای من بدون هیچ اغراقی لذت بخش است مادرم! تو را میخوانم تا به یاد آورم تمام لحظات با تو بودن را سخت ترین شکننده ی جهانم زمانی که غم کودکی فال فروش را میبینم سیاه ترین روشنایی میشوم زمانی که دردهایم را صمیمی ترین دوستم برایم به عنوان درد و دل بازگو میکند شفاف ترین تیرگی ام زمانی که کینه ام را در دلم حبس میکنم عزیز ترین جانی میشوم وقتی دهانم را به حق باز میکنم زرنگ ترین پخمه ای هستم که تا به حال دیدم ، زمانی که در صف نانوایی به مسن سالی اجازه میدهم زود تر از من نان بگیرد دهاتی ترین شهرستانی هستم زمانی که سادگی را پسند میکنم برای خوشگذرانی از علاقه تنفر دارم ، از شب گریزانم و علاقه مندم برای آرام شدن در آن قدم بزنم آری! من متشابهم با تضاد خویش.
، آری تو پر از خالی هستی!
مینویسم از شرمساری خویش نسبت به بیست و نه روز آغازین مرداد که این بیست و نه روز را تنها در انتظار تولد خویش به بطالت گذراندم
آری! این شرمساری روزی پایان می یابد که از بیست و نه روز آغازین مرداد مانند روز های عادی گذر کنم
چرا میگویم بیست و نه روز؟ مگر زادروزم با روزهای دیگر فرق میکند؟
...
به امید غلبه بر این غرور کذایی
تلخنوشتی از حقیقتی سیاه توسط ایهام
